روشهای حسابداری توصیه شده برای دارایی های زیستی
برای حسابداری دو رویکرد حسابداری ادواری و دائمی پیشنهاد شده:
در روش عادی سنتی حسابداری داراییهای سرمایه ای ، حسابداران ، این داراییها را به بهای تمام شده تحصیل ثبت می نمایند و پس از کسر هزینه های واگذاری و استهلاک انباشته آنها ، سود و زیان حاصله را شناسایی می کنند.
این رویه سنتی را در اینجا روش حسابداری دایمی برای شناسایی داراییهای سرمایه ای می نامند .
در روش حسابداری ادواری برای گله های شیری ، نحوه ثبت عملیات به قرار زیر است:
- معادل هزینه های استاندارد پرورش دامهای جایگزین (در حال رشد) طی دوره ، از هزینه های دوره کسر و به حساب تعدیلات گله شیری بدهکار می شود.
- بهای تمام شده واقعی دامهای خریداری شده در طول دوره به حساب تعدیلات گله شیری بدهکار می شود.
- بهای فروش دامهای فروخته شده در طول دوره به حساب تعدیلات گله شیری بستانکار می شود.
- تلفات دامها در روش حسابداری ادواری نادیده گرفته می شود و در طی دوره ثبتی از بابت آن صورت نمی گیرد .
- هزینه استهلاک گله مولد شیر بر اساس مبالغ استاندارد به حساب تعدیلات گله شیری بستانکار می شود.
- در پایان دوره مالی با شمارش دامهای موجود ، بهای تمام شده و استهلاک انباشته آنها بر اساس مبالغ استاندارد تعیین می گردد.
- لازم است حسابهای بهای تمام شده و استهلاک انباشته گله شیری نیز برای رسیدن به مانده پایان دوره مالی اصلاح شوند.
- در نتیجه اختلاف بین ارزش دفتری گله شیری در ابتدا و انتهای دوره مالی به حساب تعدیلات گله شیری منظور گردد.